Belevenissen van een kersverse geleidehond.
Mees en ik zijn voor het eerst boodschappen wezen doen. Het gaat dan niet alleen om het lopen van de route, maar ook om het werken in de winkel. In de drogist nam ik met mijn schouder bijna een rek vol zonnebrillen mee. Mees schrok. Dat is voor hem als een correctie. Donderdagmiddag liepen we naar de bushalte en stond er een auto op de stoep. Mees dacht: daar kunnen we wel langs, maar ik gleed met mijn voet van de stoeprand af. Mees schrok van het geluid en mijn plotselinge beweging. Vandaag kwamen we er weer langs en stond hij boem op de rem. Ik moet hem er nu wat langs helpen: stoep links, goed zo, vooraan, zoek stoep rechts, geweldig! Zo krijgt hij zelfvertrouwen. Het is nu zoeken naar: hoeveel controle houd ik zelf en hoeveel initiatief laat ik aan Mees. Hij is onervaren en heeft nog veel steun nodig, maar moet ook steeds zelfstandiger gaan werken. Maar als het goed gaat vinden we daar een goed evenwicht in.
’s Middags zijn we met zijn vieren op stap geweest. Dat is hard werken, want we moeten beiden onze honden goed aansturen, maar ook met elkaar communiceren: wie gaat er voor? Waar wachten we op elkaar als we elkaar kwijtraken? Het is daarom ook belangrijk afzonderlijk met de honden te werken, maar dat gebeurt toch wel, want we hebben ook ieder onze eigen activiteiten.
Pffff: neem twee jongen geleidehonden tegelijk als je af wilt vallen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten