Belevenissen van een kersverse geleidehond.
Gisteren hebben we 's morgens boodschappen gedaan bij C1000. Mees liep als een speer, hoog tempo. Hij volgt goed degene die meeloopt, ik hoef hem maar af en toe bij te sturen. Zijn tempo in de gangpaden mag wel wat lager. Stel dat we nu een stapel blikjes raken...
Aan het eind van de dag ging ik Tom tegemoet lopen die van het station naar huis kwam. Ik voelde het meteen: geen druk op de beugel, veel om zich heen kijken, te vroeg stoppen voor de stoep... Mees was begonnen uit te zoeken waar de grenzen liggen. Dat is normaal en hoort bij het proces van leren samen werken en samen leven. Mees gaat kleine foutjes maken en kijken of hij 'ermee weg komt'. No way! Als ik nu niet consequent ben, heb ik straks een hond die hoekjes afsnijdt en niet meer stopt voor stoepen.
Verderop moesten we de stoep op en linksaf. Er stonden containers en Mees stond stil. Ik voelde met mijn stok dat we erdoor konden dus ik stuurde hem naar links. Hij maakte een beweging naar links, maar liep toch rechtdoor. Dat merkte ik omdat we op een huis af liepen. Omkeren dus. Op de terugweg moest hij op een bepaald punt naar rechts. Het is lastig, want het is geen straat, maar een doorgang langs een parkeerplaats. Je kan ook verder lopen, maar dan loop je de kans dat je een scholplein op loopt. Maar mees bleef gewoon staan toen ik hem zei naar rechts te gaan. Dat zijn de moeilijke dingen van het begin. Als de hond niet gaat, kan je denken: het kan niet, er staat wat. Dat bleek niet zo te zijn. Ik moest dus toch doorzetten dat hij echt naar rechts moet. Voor mij en Mees werkt het dan goed om stil te gaan staan en duidelijk het commando rechts te geven.
Straks moet ik een paar boodschappen doen in de stad en gaan we die route weer lopen. Eens kijken hoe zijn pet vandaag staat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten