200% aandacht.

Belevenissen van een kersverse geleidehond.

Vanmiddag dus samen naar de stad gelopen. Het ging helemaal niet slecht. Een bepaald stukje van de route gaat niet zo lekker. Bij een oversteek

van een fietspad kom ik om de een of andere reden niet recht voor de zebra uit om de weg over te steken. Ongelooflijk toch hoe zulke kleine dingen zo moeizaam

kunnen gaan. Door het gemak en de routine met Enya weet je niet eens meer wat er bij zo'n oversteek mis kan gaan. Verder hebben we de nodige stoepjes

overgedaan, vooral de hele lage .

Op de terugweg nam ik bewust een bepaalde bus naar huis, zodat we een route die ik tijdens de aflevering geleerd heb, zouden lopen. We moeten een oversteekje

maken dat een beetje schuin naar links gaat. Ik heb geleerd eerst een paar stappen naar links te gaan en vervolgens recht over te steken. Maar ik gaf

Mees nu iets meer ruimte om te zien of hij zelf goed over zou steken. Maar hij ging te schuin naar links. Ik stuurde hem terug en we vonden de goede weg weer

omdat ik weet hoe ik die kan herkennen. Heeft Frank me niet voor niets zo 'gedrild, die route erin gestampt. Nu kan ik Mees zonder stress de goede kant

opsturen.

Het gaat dus best wel goed, maar we moeen allebei onze aandacht er voor 200% bij hebben.