Belevenissen van een kersverse geleidehond.
Mees gaat samenwonen met Loesje. Zij is de geleidehond van Tom, mijn partner. Sinds 2005 hebben wij allebei een hond van Desudo Blindengeleidehondenschool.
Tom had Elmar, ik Enya, zijn zus. Zeven jaar hebben ze voor ons gewerkt, maar de laatste tijd lieten ze duidelijk merken dat ze genoeg hadden van het werk.
Ze gingen steeds langzamer lopen. Liet je ze los in het bos, dan renden ze nog vrolijk achter elkaar aan, zij het niet meer zo lang als toen ze twee waren.
We kunnen geen vier honden hebben, hoe graag we dat ook zouden willen. We zijn een plek voor ze gaan zoeken. We wilden per sé dat ze samen zouden blijven.
We hebben een mevrouw gevonden die ze met heel haar hart allebei wilde overnemen. In de weken voor het afscheid hebben we het moeilijk gehad. Op de meest onverwachte momenten barstte er wel iemand in tranen uit, maar het was gewoon tijd voor ze. Wij vinden het ook heel belangrijk dat Enya en Elmar niet helemaal versleten zouden zijn als ze met pensioen gaan. Wij willen zelf ook nog vitaal genoeg zijn om te genieten wanneer we niet meer hoeven te werken.
We hebben via de mail regelmatig contact met hun nieuwe baas en het gaat heel goed met ze; Ze lopen elke dag in het bos.
Over een half jaar, als iedereen gewend is aan de nieuwe situatie, gaan we ze opzoeken.
Loesje komt precies zeven jaar na Elmar. Tom en Loes moeten nog aan elkaar wennen, maar het gaat steeds beter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten