Belevenissen van een kersverse geleidehond.
Deze keer is het gelukt: we hebben de poortjes gevonden en
zijn naar Almere gereisd. Het ging heel goed. In de trein merkte ik weer hoe
allert en opmerkzaam Mees is. Een mevrouw vroeg hoe hij heette en toen ik zijn
naam zei, schoot zijn kop omhoog. Wel iets om rekening mee te houden. Hij loopt
heel fijn trappen af. Met Enya had ik best wat gewicht in mijn hand, met Mees
niet. Hij houdt ook regelmatig in en kijkt om. Dat mag nog wel wat vloeiender,
maar dat komt wel. Ik heb het liever zo, dan dat hij te snel gaat.
In Almere was het heel druk, hij kon bijna niet lopen, maar
hij trok zich er niet veel van aan. Op het perron zijn we een eind doorgelopen.
Mees loopt
over de blindenlijn, dat vind ik prettig. Tom en Loes kwamen
iets later, Loes zette de turbo aan zodra ze ons zag. Ze zijn al blij om elkaar
te ontmoeten.
Ik moet wel goed opletten, want hij probeert wel dingen,
eten natuurlijk, van de grond te pakken.
Vooral als we gaan zitten in bus of trein, moet ikk
hem kort houden. Maar ook in huis probeert hij het. Laatst
lag er een pinda op de bank. Hij wilde hem pakken, maar gelukkig was ik
sneller.
We zijn naar huis gaan lopen en op het punt waar Mees zelf
moet zien dat hij naar links moet, deed hij dat ook, hoera.
Vandaag moest ik een paar boodschappen doen in de stad. Op
een bepaald stukje ging het niet zo lekker en ik merkte dat ik geïrriteerd begon
te raken, ik
was moe. Stoppen dus en zo snel mogelijk naar huis.
Nu ik zit te schrijven moet ik enorm lachen, want ik krijg
opeens de post op mijn schoot gedumpt, niet verscheurd! fantastische hond!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten