We zijn weer met onze wandelvrienden en hun geleidehonden op stap geweest.
Deze keer liepen we van Hulshorst naar Nunspeet, om daar de trein te nemen naar Ermelo en aldaar te gaan eten met zijn allen.
Het was prachtig weer, bijna windstil. Dan blijft de geur die Mees op deed nadat hij in ik weet niet wat had liggen rollen, zo lekker hangen… Daar loop je dan de rest van de dag mee rond en ben je veroordeeld om buiten te eten… Fijn hulpmiddel, zo’n geleidehond…
Onze navigatie meldde dat we toch echt naar rechtsn moesten voor de richting Nunspeet, maar we zaten al bijna op de A28. Vlak daarvoor vroegen we een meneer de weg. Er was een weg, maar kon het niet door het bos? Ja, maar dat zou ik u niet aanraden, aarzelde hij. Toen we het pad liepen, begrepen we waarom.
Kapi en Mees doken al snel het smalle paadje in. Bijna meteen steil naar beneden door mul zand… Hmmm, is dit wel een pad. Welja, als Mees een pad ziet, is er een pad. Het leek wel Frankrijk, Mees en ik waren alweer helemaal in het ritme. De hellinkjes waren veel korter, maar behoorlijk steil, geen idee waarom. Akoestisch was het niet fraai, de A28 denderde links van ons, maar het was een plezier om dit met Mees te lopen. Dankzij hem kan ik cross country bospaadjes lopen zonder verdere ziende begeleider, dat is voor mij een grote vreugde.
Cross country werd het nog meer, toen aan het eind het pad gewoon ophield. We waren nog maar een meter of 20 van een weg af waar wij heen wilden. Dan maar dwars door de struiken.
Mees gaf eerst een omgevallen boom aan waar we overheen moesten klimmen. Dan laat ik de beugel los en Mees moet wachten tot ik erover ben, daarna mag hij, maar eigenlijk gaan we min of meer tegelijk.
Ik liet Mees proberen een pad te zoeken en het lukte hem ook nog. Volgens mij koos hij een andere weg dan de mannen voor ons. Ik blijf wel opletten dat het voor Mees te doen is, dat de struiken niet te ondoordringbaar zijn, maar Mees vond het volgens mij prachtig. Met zwiepende staart ploeterde hij net zolang door totdat we op de weg stonden, wat is het toch een hond naar mijn hart!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten