Waarom gaat een blinde met vakantie?
Wij merken dat sommige mensen zich dat afvragen. Waarom zou je dat doen: een hoop geld uitgeven, terwijl je niks van de omgeving ziet. Maar zien is niet het enige zintuig om je omgeving te beleven.
Tijdens de wandelingen met Dogtravel hebben wij de lol van de fysieke uitdaging. Het klimmen en dalen, klauteren langsmoeilijk begaanbare paadjes, geuren van bloemen, geluiden van vogels en wie geniet er nou niet van het rustgevende kabbelen van een beekje.
We maken deel uit van een groep. Wanneer een van de groepsleden bezig is een veldbloemenboeket bij elkaar te plukken, delen wij in de vreugde wanneer iemand een bloem vindt die ze nog niet had. We zien de veldbloemen niet, maar we weten dat klaprozen felrood zijn, korenbloemen blauw en zonnebloemen geel. Dat vormt samen een mooi kleurenpalet. Wij genieten mee van de reacties van andere mensen om ons heen.
Natuurlijk doen we het ook voor de honden. Als ik Mees en andere honden vergenoegd in een beekje hoor rondplonzen, delen we allemaal in de vreugde en staat iedereen met een grijns te kijken. Het was voor ons des te leuker, omdat anderen steeds vertelden wat onze honden deden.
Mees heeft nu wel door dat ik de dingen niet altijd meteen in de gaten heb, maar wij zijn ook slim. Hij had immers de paardenwei met heerlijke mest ondekt. Als we in de tuin met de boomgaard aan het water waren, stond een van ons op wacht bij het bruggetje ernaartoe. Maar goed ook, want hij probeerde eroverheen te sneaken richting paardenwei.
Het k9-natural-voer dat wij hadden meegenomen, beviel prima. Het is enorm handig om maar een kilo voer voor twee honden te hoeven meenemen. Je moest de brokjes geven in water. Ik dacht dat er dan een soort brei zou ontstaan, maar dat was niet zo, de brokjes bleven heel. Ik vond het er niet uitzien als een grote smakelijke bak, maar het gaf ze voldoende energie. We zijn steeds meer gaan geven, maar ze zijn toch een kilo afgevallen. Nu staan ze weer op een aankom-carnibest-dieet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten