We zijn weer met de tunnel op stap geweest. Tom loopt met de pennen om hem te stabiliseren, ik met de ingevouwen tunnel om mijn nek, het moet een grappig gezicht zijn.
We zijn met ze naar een veld geweest waar ze los kunnen. Ik heb al eens verteld dat we een tunnel hadden gekocht zoals die in de behendigheid gebruikt wordt. De honden kunnen erdoorheen rennen, maar Loes en Mees waren nog niet zo enthousiast. We moesten de tunnel dus maar eens combineren met de ballstomper. Dit is een apparaat dat lijkt op een luchtbeddenpomp. Er zit een tuit aan waarin je een bal kunt stoppen. Stamp je dan hard op het gedeelte waarin de lucht zich verzamelt, dan word de bal er met een plop en een grote boog uitgelanceerd. Ik zette een hond voor de ingang van de tunnel, Tom stond aan de andere kant met de ballstomper. We hadden geen handen meer over om de tweede hond vast te houden, dus we hadden een geitenpen meegenomen, een spiraal die je in de grond draait en waaraan je een hond kunt vastleggen. Heleboel opgezet, Mees voor de tunnel en ja hoor: hij vond het prachtig. Hij rende door de tunnel achter de bal aan en kwam hem nog terugbrengen ook! Toen was Loesje aan de beurt en moest Mees aan de pen. Loesje haalt de bal wel, maar gaat er dan ergens lekker op liggen bijten; Zie dan de hond en de bal maar eens te vinden; Want als je Loes dan roept komt ze wel, maar zonder bal. Maar met een beetje moeite lukte het wel. Loesje weer voor de tunnel, Tom stampen. We hoorde en hoop herrie en daar ging Mees met geitenpen en al achter zich aan achter de bal aan. De opwinding was te groot, hij had een heel gat in de grond achtergelaten, hij is ook niet te stuiten af en toe.. Maar het was erg leuk en de honden waren blij.
Afgelopen zondag hadden we de laatste les gehoorzame hond 1. Volgende week is de afronding, maar zijn wij met vakantie. Het was een spelletjesles en we hebben weer erg gelachen.
We gingen vooruit sturen. De honden moeten dan van je vandaan, vooruit rennen. We leren dat aan met een bakje met een brokje erin. Nu hingen er ook nog een paar ballonnen aan dat bakje en moesten ze daartussen het brokje zoeken. Ik dacht nog: als Mees maar niet schrikt van een knal als de ballon kapot gaat. Loesje was voor Mees, met en paar andere honden. Zij lieten de ballonnen heel en vonden het brokje. Mees ging er met zijn grote poten bovenop staan en de ballon ging stuk, maar het boeide hem totaal niet.
We gingen ook zaklopen, met zijn tweeën tegelijk. De hond moest rustig naast je volgen. No way! Alle honden raakten zeer opgewonden van mensen die raar rondsprongen in een zak. Mees was nauwelijks te houden: hij beet in de zak en bleef maar springen. Ik dacht niet dat ik overeind zou blijven met hem aan de riem en mijn voeten in een zak, dus de trainer is naast me meegelopen en hield Mees aan de lijn. Ik moest zorgen dat Mees niet de zak aanviel. Dat kostte moeite, maar het lukte wel. Het gaat erom dat de honden leren dat je best gek kan doen, maar dat dat geen reden is om onzeker van te worden of buitensporig opgewonden te raken. Toen ik uit de zak stapte mocht Mees hem hebben om hem eens flink dood te schudden en ermee rond te zwaaien.
Een ander leuk spel was met een ballon vol water. Je maakt de hond eerst een beetje gek ermee, daarna gooi je hem in de lucht en moet de hond hem opvangen. Of dat lukte, weet ik niet, want Mees, die los van de lijn was om de ballon te kunnen vangen, rende naar Loes en sprong bovenop haar. Dat is zijn manier om te zeggen: ik vind je leuk, laten we spelen. Gelukkig is Loes daar al aan gewend. Ik had mijn jas uitgedaan en het belletje in de zak laten zitten, dus ik hoorde niet waar Mees uithing. De trainer vertelde dat hij de ballon wel had gevangen en natuurlijk stukgebeten. Maar met een paar balonnetjes een hoop pret voor weinig geld.
Nu gaan we een week met vakantie. Als we terugkomen, leestu natuurlijk alle verhalen daarover.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten