Off the road

Belevenissen van een kersverse geleidehond.

Mees leert in de opleiding te werken op straat, in allerlei situaties. Wat hij niet leert is werken ‘off the road’, in het bos, schelpenpaden, zandpaden, de obstakels vermijden die je daar kan tegenkomen, zoals kuilen, boomwortels, laaghangende takken. Toch ontwijkt hij op straat ook kuilen of hoogteobstakels. Als je zonder ziende mensen het bos in gaat met je hond is het handig wanneer hij ook in het bos kan werken, bbijvoorbeeld een pad voor je zoeken of een bank. Tom en ik vinden het ook belangrijk met de honden bezig te zijn wanneer we in het bos lopen. We laten ze niet alleen maar vrij rennen, we roepen ze terug, belonen ze en laten ze weer vrij, we doen even een spelletje, een apèloefeningetje of we gaan een stukje samen werken. Mees en ik zijn begonnen met dat te oefenen.

Wanneer ik daaraan begin, heb ik geen verwachtingen. Het is nieuw en ongewoon, dus als hij gewoon loopt, vind ik dat al heel mooi. Omdat ik niet weet hoe hij zal werken, heb ik stevige schoenen aan en houd ik er rekening mee dat ik iets kan raken. Gebeurt dat, dan corrigeer ik niet, doe het over en beloon als het goed gaat. Het was niet nodig!

Ik heb hem op een smal bospad in tuig genomen. Hij moest het eerst zoeken. Dat was al vreemd, want we stonden op een schelpenpad dat in zijn ogen veel begaanbaarder is voor mij dan het bospad dat ik in wilde. Ik wist dat we er vlakbij stonden en liet hem rechts zoeken, dat deed hij, maar hij stopte. Ik voelde met mijn stok dat het steil naar beneden ging. Het is een pad met rechts een sloot, zouden we dus nog een stap zetten, dan lagen we in het water; Nog een klein stukje verder dus en ja… hij ging het bospad op.

Ik was heel blij met zijn verrichtingen. Hij hield in voor takken op de grond en ik merkte dat we wat slingerden, dus hij leidde me om andere oneffenheden heen. Op een gegeven moment stond hij stil. Ik voelde dat er voor mij een verwarde takkenmassa hing waar we echt onderdoor zouden moeten bukken. Ik vond het te ver gaan om dat in tuig te doen, dus heb ik hem uitbundig beloond en vrijgelaten.

Op de terugweg liet ik hem het zandpad lopen dat ik ook op de heenweg kan nemen. Daar zijn heel diepe wielsporen. Ik was benieuwd wat hij zou doen, maar ik ben geen wielsporen tegengekomen, goeie hond!

Ik kan hem dus op willekeurig welke ondergrond zetten, als ik vooraan zeg, werkt hij gewoon. Toch heeft het werken ‘off the road’ wel consequenties: Mees loopt nu veel makkelijker het gras op in tuig; Dat is dus wel iets om rekening mee te houden.