Belevenissen van een kersverse geleidehond
Eén van de dingen die ik voor Desudo doe is promotie van stichting Desudo Blindengeleidehonden, die sponsors en donateurs zoekt om de school financieel te ondersteunen. Dit is nodig omdat Desudo per afgeleverde hond ongeveer 7000,00 euro tekort komt. Meer informatie kunt u vinden op www.stichtingdesudo.nl
Ik doe dit samen met Petra, pleeggezin of puppywalker van Desudo. Een puppywalker voedt een pup op tot een gehoorzame, goed gesocialiseerde huishond. Goed gesocialiseerd wil zeggen dat de hond heeft kennis gemaakt met en niet bang is voor alle dingen die hij in zijn latere leven als geleidehond tegen zal komen. Bijvoorbeeld winkels, verkeer, openbaar vervoer, met alle drukte en geluiden die daarbij kunnen horen. Ik wil hier even de gelegenheid nemen om de puppywalkers van Mees te bedanken voor een heel goed opgevoede hond met veel zelfvertrouwen. Die goede basis is zo belangrijk voor zijn latere training en werk.
Het promotiewerk voor de stichting bestaat onder andere uit het geven van gastlessen op scholen. We vertellen over ons werk en over hoe het is om blind te zijn en met een hond samen te werken en leven. De kinderen willen vooral veel vragen stellen. Die variëren van: welke rassen worden gebruikt tot: hoe doet u uw oorbellen in. Zo’n vraag over oorbellen speel ik terug naar de kinderen: probeer het maar eens met je ogen dicht, dat doen ze dan meteen. Toen iemand vroeg: hoe kleedt u zich aan en ik die vraag ook weer terugspeelde, duurde het niet lang of meerdere kinderen trokken met ogen dicht hun
T-shirt over hun hoofd.
Kinderen durven ook vragen te stellen die volwassenen niet stellen: is het leven eigenlijk wel leuk als je blind bent? Is het altijd leuk om met een hond te werken. Ik geef eerlijk antwoord, dat ik het niet altijd leuk vind en waarom niet, maar dat, als je alles optelt, het leven leuk kan zijn ondanks blindheid en dat je toch heel veel kan doen dankzij de hond.
Mees en ik zijn inmiddels op twee scholen geweest. De groepen bestaan uit kinderen van groep 1 tot en met groep 8. Mees en ik liepen tussen de kleinste kindjes door naar een stoeltje. Wat is hij dan groot, tussen die kleintjes op die lage stoeltjes. Sommigen vonden het wel eng. Ik liet Mees de deur zoeken, maar hij was afgeleid door alle handjes die naar hem uitgestoken werden. Nu kon ik meteen vertellen waarom ze een geleidehond niet mogen aaien. Kruimels op de grond vindt hij ook wel erg interessant, maar hij duikt tenminste niet zoals Enya, meteen met zijn kop in de prullenbak die altijd bij de deur staat.
De oudere kinderen hadden we in een grote groep in de gymzaal. Er waren kleine trapjes naar een podium. Mees wilde die wel als trap beschouwen en aanwijzen. Hij ging er netjes met zijn lange voorpoten op staan.
Petra heeft nu Nunna, een pup van vijf maanden. Ze vindt Mees geweldig. Petra moest haar goed bij zich houden want ze beet hem speels in zijn poot terwijl hij aan het werk was; Hij trok zich er niks van aan. Ze beet ook in de beugel, gekke meid. Mees en Nunna hebben lekker gespeeld, goed om te zien voor de kinderen dat ze ook hond mogen zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten