Mees wordt steeds zekerder en zelfstandiger in het werk. Sterker nog: hoe minder ik zeg, hoe beter hij werkt. Maar natuurlijk kan ik hem niet helemaal zijn gang laten gaan, dan staan we altijd in het park, bij de dierenwinkel of de poelier, waar we heerlijke kippenkarkasjes voor ze halen. Met mijn aanwijzingen moet ik wel heel goed opletten, want wat ik vraag, doet hij ook. Geef ik dus een verkeerde aanwijzing, dan lopen we verkeerd. Hij heeft nog niet de koppigheid van een ervaren geleidehond die denkt: ja, je zegt nu wel dit, maar ik weet waar je heen wilt dus we doen dat. Hij begint dat op bekende routes al wel te krijgen. Als ik daar vanaf wil wijken moet ik echt meerdere keren zeggen wat ik wil voordat hij het doet. Hij heeft inmiddels wel gemerkt dat ik best onzeker kan zijn, dus hij wil zeker weten dat dit echt is wat ik wil.
Hij vindt het geweldig als ik hem de vrije teugel geef. Ik liep van de ene afspraak naar de andere een bepaalde route waarbij ik wist dat ik omliep om op bekend terrein te blijven. “dat kan korter”, dacht ik steeds als we hier niet linksaf gaan, maar rechtdoor. Dat stuk ken ik niet, maar het loopt richting park, dus dat zal hij vast wel graag lopen. Ik durf dat met Mees omdat hij een heel goed ruimtelijk inzicht heeft en enorm betrouwbaar werkt. Heerlijk om dat met je hond te kunnen doen, zomaar wat lopen. Ik heb een navigatiepunt in het park waar ik naartoe moet, dus ik weet globaal de richting en de afstand tot dat punt, ik hoef nergens anders op te letten. Hij mag dus zelf weten hoe hij loopt. Hij mag links, rechts, oversteken, zolang hij maar ongeveer die richting aanhoudt en de afstand kleiner wordt. Ik voel zijn kop van links naar rechts gaan en hij werkt zo mogelijk nog resoluter dan hij gewoonlijk al doet. We kwamen niet precies uit zoals ik in gedachten had, maar op een gegeven moment liepen we toch in het park, waar Mees als beloning even lekker los kon lopen. Wij allebei trots en blij, Mees weer een stukje gegroeid als geleidehond, omdat hij voelt dat ik vertrouwen in hem heb.
Dat heeft natuurlijk ook een keerzijde, want hoe meer initiatief ik hem laat, hoe meer hij zal nemen. Is hij dan toevallig in een ondeugende bui, dan kan hij proberen om van de route naar het station af te wijken en weer naar het park te komen. Dat lukt niet, want hij moet dan een bruggetje over en dat merk je altijd, maar proberen zal hij het en dat is niet erg. Een volgende keer ben ik weer heel blij met zijn inzicht en initiatief als hij me weer eens door een moeilijke situatie heen helpt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten