Op je hoede

Gisteren zagen Tom en ik een natuurfilm over reptielen en amfibieën. “Dat vind ik toch zo gek hè”, zeggen mensen zo vaak tegen ons, “jullie gebruiken gewoon het woord ‘zien’. “Ja”, leggen wij dan uit “dat is gewoon spreektaal, zo hebben we leren praten; Bovendien, ‘zien’ kun je op vele manieren doen: met je handen bijvoorbeeld, of met je oren. als ziende mens kijk je met de ogen, maar dat wil ook lang niet altijd zeggen dat je iets hebt ‘gezien”; Maar dat terzijde.

Bij de film was gelukkig een goede voice-over die ons vertelde wat er gebeurde. Ongelooflijk, wat een overlevingsstrategieën hebben dieren. We stelden ons voor hoe het moet zijn om altijd op je hoede te zijn, dat zijn wij allang verleerd. Wij hoeven niet voortdurend bang te zijn aangevallen en opgegeten te worden. Toch leven wij op onze druk-druk-drukke manier ook voortdurend met een hoog stressniveau, denk ik.

Als Mees en ik samen aan het werk zijn, zijn we ook steeds op onze hoede. Hij let voortdurend op de nabije omgeving, voor ons, naast ons, boven ons. Ik ben alert op zijn bewegingen en volg die zo goed en precies mogelijk. Daarnaast houd ik mijn routeherkenningspunten in de gaten zodat ik weet waar we zijn en ik Mees de juiste aanwijzingen kan geven.

Vanmorgen moesten we ergens doorheen waar het heel smal was, we deden het stapje voor stapje. “Nou, dat ging maar net hè” , zei een mevrouw toen we er net voorbij waren. Mees keerde zich naar de mevrouw en begon te kwispelen. Ik wilde zijn aandacht vasthouden en zei “nee let op”, tegen hem. Ik was zo met hem bezig, dat ik vergat de mevrouw antwoord te geven.

Dat lijkt onbeleefd en dat is het misschien ook wel. Maar als ik met Mees aan het lopen ben, zijn we geconcentreerd bezig. Stel je maar voor dat je in de vrijdagmiddagp-vakantiespits aan het autorijden bent, dan moet je je aandacht er ook 100% bij houden, je bent op je hoede.

Ik verwacht van Mees dat hij zijn aandacht 100% houdt bij het bewaken van mijn veiligheid, maar hij mag dat ook van mij verwachten.

Blinde en slechtziende mensen verschillen net zoveel van elkaar als iedereen en gaan hier op verschillende manieren mee om, maar persoonlijk heb ik liever dat men ons met rust laat als wij aan het werk zijn. Zelfs mijn collega’s van Desudo lopen met een boog om ons heen om de hond niet te storen. Zit er dus niet mee als je mij gewoon voorbij loopt. Ik heb je niet gezien en ik verwijt je achteraf niet dat je me niet hebt gegroet. Er zijn zoveel andere manieren om contact te maken zodra Mees en ik levend en wel weer veilig thuis zijn.