In de buurt van ons nieuwe huis is een slager. Fijn, wij
kopen liever bij de middenstand dan bij de supermarkt en we vinden dat je de
middenstand moet steunen als het maar even kan.
Bij de slager halen we botten voor Loes en Mees, meestal
runderknieën. Vrijdag was ik er geweest en had ze meegenomen. Zaterdag kwamen
we terug uit het bos. Op een gegeven moment merkte ik dat Mees harder ging
trekken. Ik was verbaasd, maar dacht dat hij Loesje, die voorop liep, wilde
inhalen. Maar toen hij stil stond merkte ik dat ik niet meer op de route naar
huis was. De stoep had een helling, ik hoorde ventilatie en rook… de slager.
Een mevrouw kwam net naar buiten en zei: wat goed dat ik u
hier zie, want u hebt gisteren maar een bot meegenomen, er is er een hier
blijven liggen, die kunt u nu mooi meenemen. Net of Mees dat wist, hij was het er
helemaal mee eens en nam even de tijd om aan de vuilniszak die daar stond te
snuffelen. Vuilniszakken bij de slager zijn natuurlijk zeer smakelijk.
Of hij zich direct beloond voelde voor het afwijken van de
route weet ik niet, want hij heeft het bot niet meteen gekregen, maar de
volgende keer toen we daar langs kwamen probeerde hij weer naar links te gaan.
Maar helaas, zoiets lukt hem maar eén keer. Geeft niet, hij verzint wel weer
wat anders om ons aan het lachen te maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten