zondag 26 januari 2014

Nik, het begin.

Het is maandagmorgen, 20 januari 2014, de dag dat Nik bij ons thuis wordt afgeleverd. Trainer Frank komt met hem binnen, hij stuitert en hijgt, is bijzonder opgewonden. Terwijl wij wat drinken, mag hij de kamer verkennen. Loes ontwijkt hem, zo’n druktemaker, daar houdt ze niet van.

Ik heb met gemengde gevoelens naar deze dag uitgekeken. Wie kan er nou Mees vervangen? Niemand, maar dat mag ik ook niet van Nik verwachten, hij is Mees niet. Ik zal weer opnieuwmoeten beginnen. Dat zal ik doen op een nieuw blog, met een andere naam, maar zolang dat er nog niet is, nog even Ameezing Mees.

We bespreken wat we die dag zullen gaan doen. Ik had daar al over nagedacht en stel voor dat we meteen de eerste dag al in tuig gaan werken. Gewoonlijk doet Desudo dat niet, maar Frank is het met me eens. Nik heeft al ervaring en een behoorlijk incasseringsvermogen.
 
We gaan eerst naar het park om appèl te doen: Nik moet af, wij lopen een eindje weg en ik laat hem bij me komen. Hij doet het goed, maar ik merk al gauw dat, wanneer ik hem laat melden, mijn hand aanraken, dat beloon en dan niet direct een ander commando geef, hij er tussenuit piept om iets voor zichzelf te gaan doen en dat is snuffelen. Is hij daar eenmaal mee bezig, dan krijg ik zijn aandacht niet zo makkelijk weer terug. Ik moet hem dus meteen een ander commando geven, naast, zit of wat dan ook, maar in ieder geval zijn aandacht vasthouden.

Dit zie ik ook terug in het werk. Nik is een heel goede werker, maar als hij iets in zijn hoofd heeft, heeft hij het niet ergens anders. Andere honden trekken makkelijk zijn aandacht. Heeft hij zijn focus daarop gericht, dan moet ik mmijn best doen om zijn aandacht weer terug te krijgen. In het ergste geval wil hij erheen en zet dan ook zijn kracht in. Daarvan heeft hij, met zijn 32 kilo en zijn sterke karakter genoeg in huis. Omdat hij bij de mevrouw waar hij eerder heeft gewerkt hiermee te veel succes heeft gehad, heeft Frank mij voorgesteld hem preventief met een gentle leader te laten lopen, een halstertje om zijn kop, waarmee ik geen kracht hoef in te zetten om hem onder controle te houden. Ik kan rustig zijn kop en daarmee ook zijn aandacht naar mij toe richten. Ik vind het prettig werken. Het lijkt alsof het Nik ook rust  geeft. Als we gaan werken, steekt hij zelf zijn neus erin, hij is er helemaal aangewend.

’s Middags laat hij zien dat hij heel goed vooruit kan kijken. We lopen op de stoep en het is containerdag. Er staat een hele rij. Achter de eerste zes container skan hij langs en op de stoep blijven. Daarna versperren ze de stoep en zou hij eraf moeten, maar dat kan daar niet. Hij besluit dus al ver voor dat punt van de stoep af te gaan.

We zijn tevreden over de eerste dag. Hij heeft uitstekend werk laten zien. Zijn tempo is nog wat hoog en af en toe trekt hij wat hard, maar ook daarvoor is de gentle leader goed in te zetten. Aan het eind van de middag doe ik nog wat appèl met hem, dat vindt hij duidelijk leuk om te doen. Hij gaat op zijn plaats als ik dat zeg, maar gaat niet af. Ik besluit de strijd niet aan te gaan en loop weg. Daarna gaat hij uit zichzelf liggen. Toch is dat niet voldoende, zoals later zal blijken.

 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten