Noeste arbeid.

Nik's nieuws is in de maak. Gelukkig dat Mees het goed vindt dat we nog even onder zijn naam schrijven.

We werken hard, ’s morgens een langere route, ’s middags wat dichter bij huis. We lopen nu ook zonder gentle leader, die is immers bedoeld als tijdelijk hulpmiddel. Zoals het nu ook niet meer nodig is dat Frank routes met lego bouwt om ze voor mij inzichtelijk te maken.
 
Woensdagmiddag, als Frank en Brenda, die ook twee dagen mee loopt, weg zijn, zwaait hhij met zijn staart een glas van tafel. Op onze plavuizen vloer springt het in duizend stukken. De honden moeten op hun plaats zodat wij het kunnen opruimen, maar lopen door het glas. Als ze maar geen glas in de poten krijgen, dat kunnen we er niet bij hebben. Wij stofzuigen, maar ik vertrouw het niet. Ik vraag de buurman om te komen controleren of alles weg is. Tenslotte zien we het geen van beiden. Ik verzuim om Nik eerst op zijn plaats te leggen. Als buurman binnen komt wordt hij besprongen, speels in zijn handen gehapt en dat wil ik beslist niet hebben. Dat moet anders. Als een vriendin later langs komt om zijn poten te helpen controleren, laat ik hem op zijn plaats blijven, maar wanneer ik hem vrij geef, ontploft hij. Het hele gedoe heeft hem kennelijk wat stress bezorgd.

Ik was met Frank al bezig geweest om te oefenen dat hij op zijn plaats moet blijven wanneer er iemand binnen komt. Niet iedereen vindt het prettig als er meteen een grote hond op hem afkomt. Hij moet leren wachten tot ik zeg dat hij mag komen. Dat wordt nu nog belangrijker. Te meer daar hij er iedere keer weer af gaat. Op Franks advies gaan we oefenen; We doen appèloefeningen, blijven, hierkomen, plaats erbij en belonen. Daarna af op de plaats, want dat was ook een strijdpunt. Als ik hem op zijn plaat stuurde en af zei, bleef hij gewoon zitten. Ik dacht eerst: ik ga de strijd niet aan en als ik hem dan negeerde en wegliep, ging hij toch wel af. Maar ik moet ook mijn gezag laten gelden. Hij krijgt dus een halsband met lijn om als hij op zijn plaat smoet blijven als er iemand binnen komt. Komt hij er dan af, dan kan ik hem corrigeren en terug sturen. Daarnaast krijgt hij dan iets om op te kauwen tegen de frustratie.

Gelukkig merk ik dat het oefenen al snel resultaat geeft, hij blijft beter op zijn plaats als Frank en Brenda binnen komen. We zorgen ook dat er weer een nieuw gezicht langs komt, om hem nog wat meer uit te dagen en de trainers kunnen mee kijken. Nik doet het heel goed.

Op den duur zal dit allemaal makkelijker en ontspannener gaan. Nu moet hij weten dat hij zich aan bepaalde regels moet houden, dat geeft hem ook houvast.