Tom wist het zeker: de route van de bushalte naar ons nieuwe huis kan veel korter. Het duurde even, maar toen begreep ik het ook. Hoe pakken wij dat aan?
We hebben op onze iphone een navigatie-app Ariadne gps, waarmee we weliswaar geen routes kunnen plannen, maar wel heel gemakkelijk gps-punten kunnen opslaan. Zo hadden we ons nieuwe adres er ook al ingezet. We kunnen dat punt dan isoleren, zodat Ariadne alleen laat horen wat de afstand is vanaf het punt waar we zijn, ten op zichte van het punt waarwe heen willen en in welke richting het ligt, op basis van de klok. Dan hoor je bijvoorbeeld: thuis, 500 meter op twee uur. Dan weet je welke kant je uit moet ten opzichte van waar je bent.
Zo gezegd, zo gedaan, we wisten de richting en de afstand. Maarja, dat is hemelsbreed, nu nog een goede route vinden. Daar helpen de honden bij. We kwamen tot de conclusie dat we zo snel mogelijk naar links moesten. Tom, die wat meer ziet dan ik, had een paadje naar linsk ontdekt, Mees was er al voorbij gelopen. Paadje genomen en al zigzaggend naar huis gelopen. Van Ariadne horen we of we goed zitten. We proberen het punt waar we naartoe willen zoveel mogelijk op twaalf uur te houden. Te veel naar links, dus tussen negen en twaalf uur, honden zoeken een gelegenheid naar rechts. Te veel naar rechts, dus tussen twaalf en drie uur, en we laten de honden naar links zoeken. Leuk en spannend samenwerken is dat.
De volgende keren liep Mees steeds dat eerste paadje voorbij en dat is niks voorhem. Braaf draaide hij om als ik het zei en nam het gevraagde paadje, totdat Tom zei: misschien heeft hij wel gelijk, misschien is het toch korter om eerst wat verder rechtdoor te lopen. We hebben Mees laten lopen en ja hoor… dit was korter en rechtstreekser. Met de controlemogelijkheid die Ariadne ons geeft, liepen we Mees achterna en nu zijn we in ruim vijf minuten van de bushalte thuis. Ik hoorde Mees verzuchten: ik zei het toch…
Het is een route die ik met stok nooit zou lopen. Hij gaat achter bedrijven langs, er zijn veel inritjes, er kunnen auto’s staan. Dat merken we ook, want de honden moeten dan weer hier, dan weer daar een omweggetje maken. Dat maakt het juist ook interessant voor ze, ze moeten echt werken op deze route, ze kunnen niet op de automatische piloot. Frank onze trainer had zo zijn bedenkingen, want hij wist niet zeker of we wel steeds op de stoep kunnen lopen. Maar volgens ons is dat wel het geval. We lopen ook achter Albert Heyn langs, waar dus vrachtwagens kunnen laden en lossen. Die zijn we nog niet tegengekomen, maar voorzichtig moet je altijd zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten